Reżyser: Małgorzata Gwiazda - Elmerych
Produkcja: Wimar Production, Jarosław Marendziak
Śmierć bliskich, płonące domy, ucieczka do lasu, by ocaleć. Głód i wszechobecny strach. To obrazy w pamięci tych, którzy jako dzieci przeżyli rzeź wołyńską i morderstwa Ukraińskich Nacjonalistów. Mieli po pięć, sześć, czasami nieco więcej lat. To ich polskie rodziny były przedmiotem i podmiotem słów kierowanych do ukraińskich bojowników w 1943 i 44 roku: “macie być tak okrutni, tak bestialscy, żeby kolejne pokolenia bały się nawet spojrzeć w tę stronę”. Antoni Lach przeżył, by dziś opowiedzieć swoją historię – od ucieczki z Podola, poprzez sierociniec w Pieskowej Skale, Dom Dziecka w Czerniejewie, aż po nakaz pracy w Szczecinie.
Mały Antoś przeżył, bo brat schował go pod łóżkiem, gdy zaczęła się strzelanina we wsi. Wtedy nie płakał. Łzy pojawiły się gdy w pustej, przeraźliwie cichej wsi, zobaczył łuski z karabinu na ziemi i na śniegu sadzę spalonych domów…
