Reżyser: Sonia Judyta Pałęga
Produkcja: Swarpress Konrad Napierała
Mroczna i dojrzała baśń traktująca o namiętnościach targających światem ludzi a harmonią panującą w królestwie natury.
Główną bohaterką prologu jest nastoletnia Syrena, córa wody i najmłodsza z 4 sióstr, która zrezygnowała ze swego szczęśliwego losu, ponieważ pokochała księcia-człowieka
i postanowiła dzielić jego śmiertelny los. W tej bajce złowrogą i niestałą w uczuciach postacią jest właśnie książę, który znalazł sobie inną miłość, i on właśnie daje nam pierwszy wyraźny sygnał, że śmiertelnicy w tej historii odegrają złą rolę. W dniu ślubu ukochanego księcia, Syrena popełnia samobójstwo rzucając się z urwiska prosto w morskie skały. Jednak jej kochające siostry wybłagały Boga o łaskę i litość dla nieszczęsnej syrenki. Ten, w ramach zwrócenia Syrence życia i umożliwienia powrotu do morza nakazuje wszystkim syrenom wypełnienie 300-letniej pokuty – wszystkie, bowiem zamieniają się w ludzi i w tej postaci służyć mają ludzkim dzieciom. Film rozpoczyna się ostatnim dniem 300-setnej pokuty. Dzień 21 czerwca, przesilenie letnie. Wydarzenia szybko przyjmują tajemniczy, mistyczny obrót.
Od początku wiemy, że coś jest nie tak. Obserwujemy wodę drżącą pod palcami kobiet, łuski przenikające tu i ówdzie przez ich skórę i wydarzenia, które sugerują, że coś ewidentnie ważnego wkrótce się wydarzy. Wszystko zaczyna się w momencie, gdy jedna z sióstr postanawia pożegnać się z Ziemią, i ostatni raz zobaczyć ludzi, szczególnie wzbudzające
w niej potężną ciekawość ogień i taniec. Wymyka się wieczorem z dworu na miejscową Noc Kupały. Słowiańskie święto miłości budzi w niej dawno ukryte pożądania. Dochodzi
do tragedii, która na zawsze zmieni los syren.
