9 czerwca 2025 roku rozpoczął się 44. Koszaliński Festiwal Debiutów Filmowych Młodzi i Film. W programie wydarzenia znalazły się dwa filmy wsparte przez Zachodniopomorski Fundusz Filmowy Pomerania Film.

W Konkursie Krótkometrażowych Debiutów Filmowych startuje film animowany „Wywiad” w reżyserii Michał Nawrotka, wyprodukowany przez Paulinę Ratajczak w Akademii Sztuki w Szczecinie.

Mężczyzna o absurdalnie dużym nosie imieniem Charlie, bierze udział w telewizyjnym wywiadzie prowadzonym przez tajemniczą reporterkę. Początkowo próbuje odpowiadać na pytania udając, że nie ma problemu ze swoim wyglądem, jednak z każdym pytaniem prowadzącej, coraz trudniej jest utrzymać mu te fasadę kłamstwa i Charlie jest zmuszony wyjawić prawdę. Reporterka w końcu pokazuje swoje prawdziwe intencje i nakłania Mężczyznę do odcięcia własnego nosa. W finale zdarzenie okazało się być wyobrażeniem.

Miłosz Nawrotek jest Studentem trzeciego roku Szczecińskiej Akademii sztuki, na wydziale filmu eksperymentalnego, specjalizuje się w scenografii i animacji. Prezentacja filmu na festiwalu Młodzi i Film odbędzie się 10 czerwca.

Drugim reprezentantem ZFF Pomerania Film jest pełnometrażowy film dokumentalny „Szkoda, że nareszcie” w reżyserii Sebastiana Juszczyka, który zostanie zaprezentowany w specjalnym bloku poświęconym naszemu funduszowi.

“Szkoda, że nareszcie” przedstawia postać Jacka “Budyń” Szymkiewicza – nietuzinkowego, utalentowanego artysty i osobowości scenicznej, znanego z wyjątkowych, poetyckich tekstów i pasji do muzyki. Obraz składa się z wypowiedzi samego bohatera, rozmów z jego przyjaciółmi oraz wypowiedzi znanych nazwisk sceny muzycznej. W filmie podejmowane są tematy relacji międzyludzkich, zdrowia psychicznego, uzależnień czy społecznych przekroczeń.

Seans filmu odbędzie się 13 czerwca o godzinie 11:00 w Sali Kinowej Koszalińskiej Biblioteki Publicznej. Po seansie zapraszamy na spotkanie z reżyserem, Sebastianem Juszczykiem.

Festiwal w Koszalinie potrwa do 14 czerwca. Wstęp na wszystkie wydarzenia jest bezpłatny. Więcej na www.mlodziifilm.pl

Z kilkoma nagrodami powrócili z 65. Krakowskiego Festiwalu Filmowego, twórcy których najnowsze produkcje zostały wsparte przez Zachodniopomorski Fundusz Filmowy Pomerania Film. Wśród docenionych znalazły się „Pasja według Agnieszki” w reżyserii Wojciecha Staronia, „To wszystko przez nią” w reżyserii Darii Kopeć oraz będący w produkcji „Owsiankowy Potwór” Izabeli Plucińskiej.

Wojciech Staroń otrzymał Złotego Lajkonika za reżyserię filmu dokumentalnego powyżej 30 minuty. Tą prestiżową nagrodą jury doceniło jego „Pasję według Agnieszki”, która jest zapisem spotkania wybitnej montażystki Agnieszki Bojanowskiej, z legendarnym Bogdanem Dziworskim. W uzasadnieniu decyzji jury konkursu polskiego przeczytać można: „Dla intymnego i zarazem niebywale pojemnego filmu o wypełnianiu każdej chwili sensem. Za przypomnienie, że możliwy jest świat, w którym ludzie widzą się, słyszą i dzięki temu rosną. Taśma naświetla się z dwóch stron. Dziękujemy Twórcom za przypomnienie tej wspaniałej metafory międzyludzkich relacji”.

W półmroku montażowni jedna z najwybitniejszych montażystek polskiego kina, Agnieszka Bojanowska, podejmuje się kolejnego twórczego wyzwania. U jej boku – Bogdan Dziworski, mistrz obrazu i wieloletni partner artystyczny. Wspólnie stworzyli filmy, które przeszły do historii kina dokumentalnego. Kamera zagląda za kulisy ich pracy, przyglądając się nie tylko technice, ale i czułej relacji, jaka łączy dwójkę artystów. To spotkanie silnych osobowości, gdzie nie zawsze łatwo o porozumienie. Choć towarzyszy im świadomość upływu czasu, ich spotkanie nie jest pożegnaniem – to hołd dla kina i pasji tworzenia.

Z kilkoma nagrodami 65. Krakowskiego Festiwalu Filmowego powróciła Daria Kopeć, autorka filmu „To wszystko przez nią”. Jej startujący w Międzynarodowym Konkursie Filmów Krótkometrażowych nowy film zdobył Wyróżnienie Jury, które doceniło „odważne i śmiałe podejście do tematu seksualnych potrzeb i emocjonalnej więzi w procesie starzenia”. Kopieć została dostrzeżona także przez jury Międzynarodowej Federacji Klubów Filmowych (FICC), piszących w werdykcie: „Przyznajemy specjalne wyróżnienie filmowi, który dzięki znakomitemu aktorstwu opowiada pokręconą historię i wnosi do fikcyjnej narracji teatralny charakter”. Daria Kopeć zdobyła też na festiwalu nagrodę za najlepszą krótkometrażową animację („Basen albo śmierć złotej rybki”).

Wyprodukowane przez Studio Munka „To wszystko przez nią” poruszyło widzów festiwalu. Maria samotnie wychowuje nastoletniego syna. Kostek jest burkliwy i wciąż wpatruje się w telefon, przesiaduje zamknięty w swoim pokoju albo spędza czas z kolegami w skateparku lub na plaży. Zupełnie ignoruje niezdarne próby nawiązania kontaktu ze strony matki. Wydaje się, że ta dwójka dawno już przegapiła szansę na to, by się porozumieć. Jednak pewnego dnia Maria odkrywa, jak dotrzeć do syna. Ale mistyfikacja i kłamstwo, których postanawia użyć, będą ją drogo kosztować.

Podczas 65. Krakowskiego Festiwalu Filmowego odbywało się prestiżowe wydarzenie branżowe KFF INDUSTRY – ANIMATED IN POLAND, którego finałem były nagrody dla najlepszych projektów znajdujących się w różnej fazie produkcji.

Nagrodę FIXAFILM – bon na usługi w zakresie postprodukcji obrazu o wartości 10 000 PLN otrzymał projekt „Owsiankowy Potwór”, reż. Izabela Plucińska, prod. Paulina Ratajczak / FUNDACJA LAS SZTUKI.

Wszystkim laureatom gratulujemy.

Pełna lista nagrodzonych na www.krakowfilmfestival.pl

„Shorashim/Korzenie” – film szczecińskich twórców Kingi Konieczny i Pawła Sroki to dokument o nieobecnej w świadomości współczesnych mieszkańców Szczecina zagładzie społeczności żydowskiej miasta, która dokonała się w mroźną lutową noc 1940 r. Światowa premiera filmu odbędzie się 3 czerwca 2025 roku w Teatrze Polskim w Szczecinie.

Była to deportacja szczególna – Hanna Arendt w swojej książce „Eichmann w Jerozolimie” nazwała ją wprawką. Wprawką do zagłady. I tak można, to co wydarzyło się w Szczecinie w nocy z 12 na 13 lutego 1940 r., traktować. Był to pierwszy taki transport. Pierwszy raz Niemcy wywieźli obywateli własnego państwa, przykładnych obywateli Rzeszy, na teren ówczesnego Generalnego Gubernatorstwa. Wywieziono wówczas ponad 1100 osób z terenu rejencji szczecińskiej. Nieogrzewany pociąg jechał ze Szczecina do Lublina trzy dni. Na dworze było minus 20 stopni. Była to jedna z najmroźniejszych zim stulecia. Wielu deportowanych nie przetrwało tej drogi. Bez wody, stłoczeni, w koszmarnym zimnie. Ci, którzy dotarli do Lublina, zmarli w ciągu kolejnych dwóch lat.  

W tym transporcie byli też Max i Rosa Nelke, szczecińscy mieszczanie, dziadkowie Petera, którego historię opowiada film. Peter stara się o uczczenie pamięci swoich dziadków przez wmurowanie Kamieni Pamięci – Stolpersteinów w szczeciński bruk, przed kamienicą, w której mieszkali i skąd ich wywieziono na śmierć.

– Towarzysząc Peterowi w odkrywaniu losów jego dziadków, opowiadamy o tej rodzinie i tysiącu innych, które tworzyły społeczność żydowską przedwojennego Szczecina, społeczność, która zniknęła w jedną noc, nie pozostawiając ani śladu w pamięci miasta – mówią Kinga Konieczny i Paweł Sroka. – Wraz z bohaterem odwiedzamy miejsca związane z życiem jego dziadków: Szczecin, Lublin, podlubelskie Piaski, szukając śladów ich tragicznych losów. Nie zapominając ani na chwilę, że zagłada, wojna i całe zło, które się z tym wiąże to nie jest ani odległa, ani tym bardziej, zamknięta historia. Holokaust nie spadł z nieba, co przypominał nam wszystkim Marian Turski. O tym także jest nasz film.

– Człowiek to jest taka lekko ucywilizowana bestia. W sprzyjających warunkach, upadku i degradacji systemu społecznego, wychodzą z niego najgorsze instynkty. A wojna jest zawsze takim czasem – mówi w filmie prof. Adam Kopciowski, historyk z Uniwersytetu Marii Curie-Skłodowskiej w Lublinie.

– Jako szczecinianin, mam obowiązek przypominania o tych wydarzeniach – wyznaje do kamery prof. Eryk Krasucki, historyk z Uniwersytetu Szczecińskiego. – Ważne jest dla mnie, aby to wydarzenie istniało w przestrzeni szczecińskiej jako coś, do czego możemy wracać, aby nie móc zapomnieć, że to się wydarzyło i że to się może wydarzyć w przyszłości.

Zdjęcia do filmu kręcone były w Izraelu, gdzie mieszka Peter Nelke, Szczecinie, Lublinie, Piaskach, Bełżcu i Majdanku, a także Berlinie, w pracowni Michaela Friedrichs-Friedlaendera, gdzie powstają Stolpersteiny.  W Bełżcu Peter Nelke dowiedział się, że jest pierwszą osobą związaną ze szczecińskim transportem, która odwiedziła to miejsce.

W filmie udział wzięli historycy i badacze: prof. Eryk Krasucki (Uniwersytet Szczeciński), prof. Adam Kopciowski (Uniwersytet Marii Curie-Skłodowskiej w Lublinie) i dr Jakub Chmielewski (Muzeum na Majdanku)

Uroczysta premiera z udziałem bohatera filmu odbędzie się 3 czerwca 2025 r. w Teatrze Polskim w Szczecinie.

Film SHORASHIM jest koprodukowany przez Zachodniopomorski Fundusz filmowy „Pomerania Film”. Jako projekt „Max i Rosa – Deportacja szczecińskich Żydów. Przywracanie pamięci” jest dofinansowany z Funduszu Małych Projektów (FMP) w ramach Programu Współpracy Interreg VI A Meklemburgia-Pomorze Przednie / Brandenburgia / Polska 2021-2027 w zakresie celu szczegółowego 4.6 Kultura i zrównoważona turystyka.

„Czy ci, którzy zostali w Szczecinie zadawali sobie pytanie, co się stało z naszymi sąsiadami? Zniknęli. Zostały po nich mieszkania. Ani w Szczecinie, ani w Lublinie za bardzo nie dostrzeżono tego wydarzenia”. prof. Adam Kopciowski

Twórcy filmu

Reżyseria i scenariusz filmu: Kinga Konieczny i Paweł Sroka. Oboje są szczecinianami.

Kinga Konieczny – reporterka, autorka, szczecinianka z urodzenia i wyboru. Auotrka niezliczonych artykułów o Szczecinie i jego mieszkańcach oraz publikacji dotyczących tożsamości miasta a także niemieckich mieszkańców przedwojennego Szczecina. Przez wiele lat związana ze szczecińską redakcją Gazety Wyborczej. Jej reportaże znalazły się m.in. w zbiorze „Z Archiwum Sz. Śladem szczecińskich historii niezwykłych”, jest współautorką przewodników „Plażownik Zachodni” oraz „50 cudów Pomorza Zachodniego”. Ze Stowarzyszeniem Czas Przestrzeń Tożsamość wydała dwie reporterskie książki, realizowane razem z fotografikiem Andrzejem Łazowskim: przywołującą historie szczecińskich autochtonów „A ty zostaniesz ze mną” (umieszczona przez Książnicę Pomorską wśród 75 najważniejszych szczecińskich publikacji) oraz „Matki Solidarności” o kobietach szczecińskiego podziemia. Jest też autorką książek dla dzieci. Zaangażowana społecznie w pomoc osobom z chorobami otępiennymi oraz ich bliskim w ramach fundacji „Co z mamą?”, którą prowadzi.

Paweł Sroka – germanista z wykształcenia, operator kamery, fotograf, montażysta. Absolwent Masterclass Acting&Film Production Lubuskiej Szkoły Telewizji i Filmu. Od wielu lat związany z filmem i fotografią, założyciel marki Green Box zajmującej się od 2011 produkcją filmową. Autor, producent lub koproducent licznych filmów reklamowych, spotów telewizyjnych i filmów krótkometrażowych. Autor zdjęć do wielu teledysków, m.in. takich artystów, jak: Łona&Webber, Bubliczki, Chango, Catz&Dog. Zaangażowany w produkcję dwóch pełnometrażowych filmów dokumentalnych: „Pragnienie Piękna” w reż. Miguela Gaudencio oraz „Happy Olo” w reż. Marcina Macuka i Pawła Bogocza.

Organizatorami premiery SHORASHIM są Emma Production, Zamek Książąt Pomorskich w Szczecinie, Dom Kultury Słowianin, Teatr Polski w Szczecinie.

Zachodniopomorski Fundusz Filmowy Pomerania Film utworzono dzięki współpracy Województwa Zachodniopomorskiego, Miasta Szczecin i Miasta Koszalin, a jego celem jest wspieranie produkcji filmowych związanych z województwem zachodniopomorskim, które mogą przyczynić się do kulturalnej, turystycznej i gospodarczej promocji regionu, ze szczególnym uwzględnieniem Miast Szczecin i Koszalin, a także do budowania jego pozytywnego wizerunku. Zamek Książąt Pomorskich w Szczecinie i Ogrody Śródmieście zapraszają na przegląd filmów wspartych przez ZFF Pomerania Film. Wydarzenie odbywać będzie się od 4 czerwca do 10 września w Ogrodach Śródmieście na ulicy Wielkopolskiej 19 w Szczecinie. Pokazy filmów połączone będą ze spotkaniami z twórcami i bohaterami filmów. Wstęp na wszystkie wydarzenia jest bezpłatny.

4.06 (środa) godz. 22:00 Happy Olo – pogodna ballada o Olku Dobie, reż. Marcin Macuk, Paweł Bogocz

Aleksander Doba, jeden z najwybitniejszych polskich podróżników, zmarł 22 lutego 2021 roku, podczas kolejnej swojej wyprawy. Film o nim to ballada utrzymana w konwencji kina, opowieść pełna optymizmu, uśmiechu i muzyki.

Tytułowy Olo w niebanalny i charakterystyczny dla siebie sposób opowiada swoje historie w trakcie podróży, której celem jest transport kajaka przez pełne uroku krajobrazy Polski. Opowieściom tym towarzyszą fragmenty filmów z jego wypraw transatlantyckich, animacje ilustrujące przygody, przeplatane piosenkami. Zabawy konwencją oraz wyimaginowane postaci pojawiające się na drodze ukazują młodzieńczą naturę Olka, pomimo skończonych siedemdziesięciu lat. Film jest pochwałą dążenia do realizacji marzeń.

11.06 (środa) godz. 22:00 Córy Wody reż. Sonia Pałęga / Przepraszam reż. Weronika Fenske  / Mosty  – po filmie spotkanie z reżyserem filmu „Mosty” Michałem Marksem

Córy Wody

Mroczna i dojrzała baśń traktująca o namiętnościach targających światem ludzi a harmonią panującą w królestwie natury.

Główną bohaterką prologu jest nastoletnia Syrena, córa wody i najmłodsza z 4 sióstr, która zrezygnowała ze swego szczęśliwego losu, ponieważ pokochała księcia-człowieka

i postanowiła dzielić jego śmiertelny los. W tej bajce złowrogą i niestałą w uczuciach postacią jest właśnie książę, który znalazł sobie inną miłość, i on właśnie daje nam pierwszy wyraźny sygnał, że śmiertelnicy w tej historii odegrają złą rolę. W dniu ślubu ukochanego księcia, Syrena popełnia samobójstwo rzucając się z urwiska prosto w morskie skały. Jednak jej kochające siostry wybłagały Boga o łaskę i litość dla nieszczęsnej syrenki. Ten, w ramach zwrócenia Syrence życia i umożliwienia powrotu do morza nakazuje wszystkim syrenom wypełnienie 300-letniej pokuty – wszystkie, bowiem zamieniają się w ludzi i w tej postaci służyć mają ludzkim dzieciom.  Film rozpoczyna się ostatnim dniem 300-setnej pokuty. Dzień 21 czerwca, przesilenie letnie. Wydarzenia szybko przyjmują tajemniczy, mistyczny obrót.

Przepraszam

Inspiracją do powstania filmu jest utwór Soboty/ Matheo pt. „Przepraszam“. Film stawia pytania dotyczące miłości i przemijania.

Głównymi bohaterami filmu jest starsze małżeństwo, które jest ze sobą już od wieku młodzieńczego oraz ich duchy z młodości. Motorem akcji jest ich miłość, która zmienia się z biegiem czasu. Z upływem lat w ich życie wkradła się rutyna. Codziennie wykonują te same czynności i obowiązki : oglądanie telewizji, gotowanie, sprzątanie itp. W pierwszych scenach nie widać u nich gorącego uczucia, wręcz obojętność i przyzwyczajenie. Dlatego też powracają do wspomnień z czasów młodości.

Mosty

Monikę i Arka połączyło dzikie pożądanie, tajemniczy klub i słabość do bólu. Po długiej przerwie, para spotyka się na nowo. Ona chce zakończenia znajomości, ale Arek ma inne plany. Zabiera Monikę na spacer po Puszczy Bukowej. Tam spotykają tajemniczą mglistą istotę… akurat, gdy mają sobie wyjaśnić wszystkie zaszłości. Film opowiada o tym, że dawni partnerzy na zawsze w nas tkwią w pewnym sensie. Miłość jest nie do zamknięcia. Gdy się jej wyrzekniemy, przyjmie inną formę i wtedy jest nie do pokonania.

25.06 (środa), godz. 22:00 Moje prywatne Morze – po filmie spotkanie z reżyserką filmu Małgorzatą Gwiazdą– Elmerych i ekipą produkcyjną

Powstawała na wariackich papierach, działała tylko 3 lata, ale na początku lat 90. była w Szczecinie powiewem świeżości. Prywatna Telewizja Morze, której historia została teraz opowiedziana w filmowej wersji, była dla tworzących ją osób przygodą życia, którą wspominają do dziś.

2.07 (środa), godz. 21:30 Opowiem całemu światu – po filmie spotkanie z reżyserem Krzysztofem Kuźnickim i z bohaterką Krystyna Piętą

“Opowiem całemu światu” to dramatyczna opowieść o życiu i muzyce. Wrodzona siła i zawziętość nie pozwala bohaterce się poddawać. Na przekór wszystkim zmierza ona do odnalezienia swojego sensu życia. W filmie zobaczymy Krystynę Piętę, mieszkankę wsi z północnozachodniej Polski, która zaprasza do swojego świata. Film jest kilkuletnią rejestracją jej doświadczeń oraz spotkań z przeróżnymi ludźmi, którym opowiada o swoim świecie.

9.07 (środa), godz. 21:30 Lekcja miłości reż. Małgorzata Goliszewska, Katarzyna Mateja – po filmie spotkanie z bohaterką filmu

“Ta cząstka życia należy do mnie!” stwierdza Jola – ekscentryczna, kochająca kolorowe stroje kobieta tuż przed siedemdziesiątką. Po pięćdziesięciu latach zdobywa się na ważny krok – ucieka z Włoch, od małżeńskiego koszmaru, do swojego rodzinnego Szczecina. Tam wreszcie żyje tak, jak zawsze marzyła: tańczy, śpiewa, pisze wiersze i piosenki. Jej teksty opowiadają o miłości, której nigdy nie zaznała. W oczach Joli świat jest romantyczny, kolorowy, dramatyczny. Pewnej nocy na parkiecie w Cafe Uśmiech poznaje Wojtka – starszego od siebie mężczyznę, który zakochuje się w niej bez pamięci. Wszystkie przyjaciółki Joli, a także szóstka jej dzieci, namawiają ją do rozwodu z Bogdanem, alkoholikiem, który został we Włoszech. Tylko ksiądz stara się ją od tego odwieść, twierdząc, że powinna wybaczyć i pozostać wierną do końca. Jola się waha i nie wie, co robić. Zmierzyć się z trudnym rozwodem i wyjść na nowo za mąż? A może po prostu żyć chwilą i nie wracać do przeszłości? Czy odważy się żyć swoim życiem?

16.07 (środa), godz. 21:30 Wiatr od morza, czyli big beat po szczecińsku, reż. Mieczysław Szewłoga – po filmie spotkanie z  bohaterami i ekipą realizacyjną

Na parterze odrapanej oficyny przy ulicy Pocztowej 6, w mieszkaniu mamy Zbyszka Włodarczyka powstaje pierwszy szczeciński gitarowy zespół „Nieznani” (z Heńkiem Sawickim, zwanym Fabianem). W ślad za nimi zaczynają powstawać kolejne grupy: Kon Tiki, Święci, Następcy Tronów, Demony i dość szybko dołączają do uznanych już w kraju Filipinek i Heleny Majdaniec.

Helena Majdaniec trafia do Niebiesko Czarnych, Marek Mataczyński do ABC Andrzeja Nebeskiego, Wojtek Rapa m.in. do Waweli, a Henryk Fabian do Czerwono Czarnych, który to zespół bierze pod swoje skrzydła Szczecińska Estrada zarządzana przez Jacka Nieżychowskiego. Obecność w mieście Karin Stanek, Katarzyna Sobczyk, Zbigniewa Bizonia, Wiesława Bernolaka czy Ryszarda Poznakowskiego staje się więc powoli stałym elementem krajobrazu. Najczęściej można było spotkać ich w Sorrento. Znani mieszali się tam z Nieznanymi, a niezwykle popularni w kraju wokaliści Henryk Fabian i Kasia Sobczyk zawiązali nawet całkiem prywatny duet.

23.07 (środa), godz. 21:30 Do mnie wciąż przylatują ptaki reż. Paweł Kulik / Babska sprawa, reż. Helena Kwiatkowska – po filmie spotkanie z producentem i ekipą produkcyjną ew. bohaterkami filmów

Do mnie wciąż przylatują ptaki

W filmie Wiesława Markiewicz, malarka, odbywa swoistą podróż w głąb minionego czasu, w głąb siebie. Mając za sobą przeszło 40 lat pracy twórczej, przywołuje w pamięci napotkanych mistrzów, przyjaciół, artystów, ludzi, którzy ją kształtowali i towarzyszyli w drodze twórczej. W autorefleksji, w rozmowach z byłą redaktorką TV Szczecin – Teresą Modelską, plakacistą Leszkiem Żebrowskim, grafikiem Andrzejem Tomczakiem (mężem), Markiem Brzezińskim, absolwentem PLSP, wspomina swoje życie. Szczególną uwagę poświęca działalności twórczej, swojej i innych napotkanych artystów, a przede wszystkim malarza Jerzego Gumieli, który w przeszłości stanowił ważny element jej życia artystycznego. Film Pawła Kulika to opowieść o życiu artystycznym, ludziach, doznaniach, emocjach, nastrojach i zawodzie będącym pasją. Archiwalne materiały oraz zdjęcia tworzą specyficzny klimat, zachęcają do dialogu z upływającym czasem, a także z przyjaciółmi-artystami, którzy odeszli. Dla widza to impuls do autorefleksji w ciągłym ruchu przemijania. Wiesława Markiewicz wciąż stawia sobie nowe cele artystyczne, ścigając się z czasem. Pyta: ”Czy dam radę przerobić zamierzenia, a może należy odpuścić ściganie, żyć spokojniej?”

Babska sprawa

Film „Babska sprawa” jest opowieścią dwóch kobiet rzeźbiarek: Leonii Chmielnik i Anny Paszkiewicz, które w 1969 roku wygrały szczeciński konkurs (ogłoszony przez Wojewódzką Radę Narodową) na projekt i wykonanie pomnika Bogusława X i Anny Jagiellonki. Jedyne kobiety – rzeźbiarki w powojennym Szczecinie opowiadają o nieprzewidzianych okolicznościach (komisja nakazała wykonać młodym artystkom najpierw odlew gipsowy pomnika, a następnie model z gliny) co zajęło im ok. dwa lata. Artystki zostały postawione przed koniecznością udania się do kamieniołomów w Bolesławcu i samodzielnego wyselekcjonowania kamieni na pomnik. Wreszcie po dwóch latach od zamówienia mogły wykonać pomnik, co zajęło następne dwa lata.

Ponieważ pracowały na rusztowaniach, z młotami i dłutami w dłoniach, ubrane w kombinezony i kaski, przechodniom kojarzyły się wyłącznie z mężczyznami i tak do nich się zwracano. W tym czasie prowadziły normalne życie rodzinne: były matkami, żonami, funkcjonowały w życiu artystycznym Szczecina, odwiedzając pracownie kolegów i wystawy ich prac. W 1974 powstał pomnik, który wspaniale się wpisał w miejską architekturę oraz krajobraz kulturowy miasta. Film jest próbą zatrzymania w kadrze życia i realiów pracy artystów na przełomie lat 60. i 70., znaczenia mecenatu państwowego dla życia kulturalnego regionu i tzw. babskiej solidarności wobec nieprzyjaznego młodym artystkom świata mężczyzn.

30.07 (środa), godz. 21:30 Śladami Pana Samochodzika – Pomorze Myśliborskie, reż. Witold Dusiński – po filmie spotkanie z reżyserem filmu i producentem filmu Robertem Lewandowskim

Akcję powieści przygodowej dla młodzieży pod tytułem “Księga strachów” autor, Zbigniew Nienacki, wielki miłośnik przyrody i znawca Mazur, umieścił tym razem na Pojezierzu Myśliborskim. Czy zrobił tak tylko dlatego, że w pobliżu przebiega granica z Niemcami i łatwiej było zaaranżować sensacyjne wydarzenia? Film próbuje odpowiedzieć na pytanie, co pod koniec lat sześćdziesiątych mogło skłonić pisarza do przyjazdu na zachodnie rubieże Polski. Czy powstanie powieści miało podłoże polityczno-propagandowe? Podróż z kamerą śladami Pana Samochodzika ma również walor edukacyjny – niemal z każdym z opisywanych w powieści miejsc łączą się jakieś warte spopularyzowania ciekawostki historyczne, nieznane szerzej fakty, legendy. Widzowie będą mogli poznać ich źródła, zapoznając się z rozmowami z miejscowymi historykami i miłośnikami regionu.

6.08 (środa), godz. 21:00  Ińskie lata – po filmie spotkanie z reżyserką Kahą Hoffmann

Kilka lat temu odbyła się 50. edycja Ińskiego Lata Filmowego, a jubileuszowym prezentem była realizacja filmu dokumentalnego o tym wydarzeniach, tym miejscu i ludziach go tworzących. „Ińskie lata” to imponująca dawka wspomnień przywołanych filmem dokumentalnym wyreżyserowanym przez jego wielbicielkę i wieloletnią bywalczynię. Widzowie udają się w podróż na osi czasu, gdzie spotykają licznych gości, uczestników oraz organizatorów festiwalu. Opowiedziane przez nich historie pokazują, czym był i jest festiwal w ich życiu. Dzielą się swoimi refleksjami, opowiadają anegdoty a nawet zdradzają swoje wyobrażenia o Ińskim Lecie Filmowym na następne lata.

Warto posłuchać wypowiedzi aktorów i twórców, dla których istotnym wydaje się fakt, że festiwal w Ińsku – na przekór tradycji – nie oferuje spaceru po czerwonym dywanie. Dowiadujemy się, co jest dla nich cenne, że chcą tu przyjechać ponownie.

13.08 (środa), godz. 21:00 Vivaldi Piąta Pora Roku, reż. Bartosz Jurgiewicz / Bootleg, reż. Adam Ptaszyński, Adam Sołtysik – po filmie  spotkanie z twórcami filmu „Bootleg”

Vivaldi Piąta Pora Roku

Bohaterem filmu jest szczecinianin Waldemar Góźdź, zdobywca wielu nagród w konkursach poezji więziennej. W samym 1992 roku za „Listy z więzienia” otrzymał 4 nagrody. W 1993 roku wydał książkę „Jestem w domu non stop”, która była bestsellerem na rynku wydawniczym w Polsce. Waldemar Góźdź ma 61 lat i od urodzenia „mieszka” w Szczecinie. „Mieszka”, bo ponad 31 lat spędził w więzieniu. Film jest nocną wędrówka za bohaterem, podglądem spotkań, próbą sportretowania bohatera poprzez jego interakcję z otoczeniem. Miesza się tu groteska i samotność. Waldka poznajemy poprzez filmy, które nagrywa swoim telefonem komórkowym i komentuje rzeczywistość. W postaci dostrzegamy piętno osadzenia.

Bootleg

Obraz pokazuje sytuację artystów w okresie pandemii (na przykładzie zespołu muzycznego Dynasonic). Odwołane koncerty, lockdown, brak perspektyw na występy skutkują koniecznością grania koncertów on-line, bez udziału widzów, bez atmosfery. Czy to jest dobry kierunek? Czy koncert bez udziału publiczności jest pełnowartościowym wydarzeniem, czy ma sens? Czy publiczność jest zainteresowana odbiorem sztuki na odległość?

20.08 (środa), godz. 21:00 Jestem z Doumga – po filmie  spotkanie z reżyserką Małgorzatą Frymus

„Jestem z Doumga” to opowieść o człowieku imieniem Amadou Sy, który idzie przez życie z podniesioną głową, dumnie i odpowiedzialnie. Ma wielkie serce, w którym dwie ojczyzny Polska i Senegal zajmują wiele miejsca. Kocha obie tak samo mocno, obie podziwia i ceni. Film pokazuje Europejczyka i Afrykańczyka w jednym. Jak doskonale harmonizuje w sobie miłość i przywiązanie do obu swoich ojczyzn, nie stawiając którejkolwiek wyżej.

27.08 (środa), godz. 21:00 Mistrzyni animacji Izabela Plucińska i jej przyjaciele – po filmie  spotkanie z twórcami

Projekcja filmów wyprodukowanych przez Fundację Las Sztuki i Akademię Sztuki w Szczecinie. Izabela Plucińska to jedna z najwybitniejszych polskich reżyserem filmów animowanych. W zestawie filmów znajdują się jej słynne produkcje oraz cenione realizacje powstałe pod jej opieką.

Sexy Laundry, reż. Izabela Plucińska

Czy można na nowo rozpalić namiętność po 25 latach małżeństwa? Komedia erotyczna Izabeli Plucińskiej stworzona w całości przy użyciu modeliny pochyla się nad wspólnym życiem Alicji i Henryka, zdrętwiałej od rutyny pary po 50-tce.

Bajka o początku, reż. Karolina Gołębiowska

Opowieść dla widzów w każdym wieku. Historia, która wydarzyła się kilkadziesiąt milionów lat temu, kiedy Ziemię zamieszkiwały jeszcze dinozaury. Głównym bohaterem  filmu jest Rex, osobnik o wyjątkowo krótkich rączkach. To właśnie  one stają się obiektem kpin i żartów, przyczyną nieszczęść, porażek i poczucia odrzucenia. Do czasu!  Pewnego dnia Rex postanawia wydziergać sweter. Ku swemu zaskoczeniu odkrywa, że jego krótkie rączki świetnie sprawdzają się w nowym hobby. Wygląda na to, że Rex odnalazł swoje przeznaczenie i uda mu się zdobyć akceptację innych. Czy na pewno? Poza osobistą historią głównego bohatera, widz otrzymuje wyjaśnienie jednej z teorii naukowych z przymrużeniem oka. Głosu głównemu bohaterowi udzielił Bartosz Fisz Waglewski.

Krzątaczka, reż. Dominika Wyrobek

Film opowiada o kobiecie, która zmęczona natłokiem codziennych czynności kładzie się spać. Na jawie, a może we śnie odkrywa, iż w jej kuchni znajduje się szczelina w ścianie, poprzez którą przechodzi do innego świata. W świecie tym czuje się wolna, blisko natury, eksplorując go z zaciekawieniem zachowuje się jak zwierzę. Następnego ranka wraca do swojej codzienności, jednak świat zza ściany próbuje znów się wydostać.

Jestem ładna, reż. Klaudia Prabucka

Lapidarna, sarkastyczna animacja o zaskakująco dużej sile rażenia. Rodzinna impreza jakich wiele. Bohaterka nie może już znieść serii fałszywych uśmiechów i nieszczerych komplementów. Aby odreagować, snuje fantazje o roztopionym cukrze, w którym utoną wszyscy jej krewni.

Ants in Tokyo, reż. Piotr Tołkacz

To animacja do wiersza Sawako Nakayasu. Autorka łączy ze sobą różne języki tworząc nieistniejące wyrazy dźwiękonaśladowcze. Układając je w zdania bazuje na rytmie i powtórzeniach. Metoda animacji Piotra zainspirowana jest japońską kaligrafią i minimalizmem. Wizualizacja jest oparta na obserwowaniu przejścia dla pieszych w Shibuya z okna wysokiego hotelu.

Taki sen, reż. Zuzanna Fluder

Animacja powstała na podstawie wiersza Bronki Nowickiej o tym samym tytule. Wykonana jest w technice węglowej i cyfrowej. Twórczość Bronki Nowickiej skłoniły autorkę do rozmyślań nad czasem, materią oraz marzeniami sennymi, szczególnie takimi, których nie da się opowiedzieć słowami. Czy nasze sny są naprawdę nasze? Jakie to sny? Co grozi za kradzież snów?

Baterry, reż. Julia Thiele

Zagubieni na pustyni. Auto nie chce odpalić. Jak poradzić sobie w takiej sytuacji? Krótka animacja na podstawie wiersza Sawako Nakayasu o tym jak ważna jest pomysłowość i improwizacja w walce z napotykającymi nas przeszkodami.

Kieszenie, reż. Julia Thiele

To kolejna animacja autorki na podstawie wiersza Bronki Nowickiej, wykonana w technice poklatkowej. Przedstawiony w filmie świat w sposób szczególny działa na wyobraźnię, wytwarzając własną logikę. Ukazuje relacje łączące ludzi i rzeczy.

Wywiad, reż. Miłosz Nawrotek

Animacja lalkowa opowiadająca o młodym mężczyźnie z absurdalnie dużym nosem. Główny bohater zostaje zmuszony do skonfrontowania się z własnymi kompleksami, w trakcie wywiadu, prowadzonego przez tajemniczą reporterkę.

JOKO, reż. Izabela Plucińska

Ile człowiek musi zarobić, by zacząć wykonywać pracę, którą uważa za poniżającą? Joko, tytułowy bohater animacji, w pierwszej chwili odmawia noszenia ważnych osobistości na swoich plecach. Jednak szykanowany przez matkę i wyśmiewany w pracy, w końcu godzi się na usługiwanie zagranicznym delegatom. Ta decyzja prowadzi do makabrycznych wydarzeń…. Groteska, Roland Topor i plastelina, czyli Izabela Plucińska powraca, by po raz kolejny zafundować widzom pełną absurdu i czarnego humoru animację obnażającą ludzkie słabości. Tym razem za pomocą 600 lalek i 200 kilogramów plasteliny pokazuje mechanizmy manipulacji i społeczną hierarchię.

3.09 (środa), godz. 20:30 Wielka ucieczka na północ – po filmie  spotkanie z reżyserem Andrzejem Faderem

“Historia przedstawiona w kultowym amerykańskim filmie „Wielka Ucieczka” z 1963 r. ze Stevem McQueenem w roli głównej ma swoją kontynuację w Szczecinie. W nocy 24.03.1944 grupa więźniów ucieka wykopanym tunelem z najlepiej strzeżonego obozu III Rzeszy – Stalagu Luft III w Żaganiu. Dwóch norweskich lotników – Per Bergsland i Jens Müller wybierają Szczecin.  Dnia 25.03.1944 docierają na miejsce, szukają szwedzkich marynarzy i przeżywają w mieście dwa intensywne dni. Do Szczecina, dnia 26.04.1944  dociera również Anglik Harry Day i Polak Paweł Tobolski w mundurze Luftwaffe. Ich jedyną szansą na ratunek jest siostra Polaka, mieszkająca w niemieckim Szczecinie.

„Wielka Ucieczka na Północ” to fabularyzowany dokument z doskonałą grą aktorską – od pierwszych minut film trzyma widzów w napięciu, które dodatkowo wzmacnia również muzyka. Ukazuje heroiczny wysiłek lotników RAF oraz odwieczną potrzebę wolności. Szczecin stać się miał dla nich wymarzoną bramą do tej wolności.

10.09 (środa), godz. 20:30 Wielka Podróż Bogusława X, reż. Katarzyna Zimnoch, Paweł Kleszczewski – po filmie spotkanie z reżyserami filmu

„Wielka Podróż Bogusława X” to pierwszy film animowany, odwołujący się do tematyki książąt pomorskich. Oparty jest na autorskim scenariuszu Katarzyny Zimnoch i Pawła Kleszczewskiego. Obrazuje wprawę pomorskiego księcia Bogusława X wraz z towarzyszami do Ziemi Świętej u schyłku średniowiecza (1496-1498).

Film w humorystyczny i edukacyjny sposób opowiada historię niezwykle barwnej, wyjątkowej na owe czasy podróży księcia Gryfity. Widzowie wraz z bohaterami odwiedzą wiele ciekawych miejsc, jak choćby Rzym, Wenecję, Florencję, Norymbergę, Rodos, Cypr, Jerozolimę. Spotkają postacie historyczne: papieża Aleksandra VI Borgię, Króla Maksymiliana I Habsburga, Albrechta Dürera, Mikołaja Kopernika i wiele innych.

Wsparte przez Zachodniopomorski Fundusz Filmowy Pomerania Film „Pasja według Agnieszki” w reżyserii Wojciecha Staronia i „To wszystko przez nią” w reżyserii Darii Kopeć będą miały swoje światowe premiery na 65. Krakowskim Festiwalu Filmowym. Wydarzenie to wystartowało 25 maja i potrwa do 1 czerwca 2025.

29 maja 2025 roku odbędzie się światowa premiera filmu dokumentalnego „Pasja według Agnieszki” w reżyserii Wojciecha Staronia. Film ten wsparty został przez ZFF Pomerania Film. Ta dokumentalna opowieść bierze udział w Konkursie Polskim.

W półmroku montażowni jedna z najwybitniejszych montażystek polskiego kina, Agnieszka Bojanowska, podejmuje się kolejnego twórczego wyzwania. U jej boku – Bogdan Dziworski, mistrz obrazu i wieloletni partner artystyczny. Wspólnie stworzyli filmy, które przeszły do historii kina dokumentalnego. Kamera zagląda za kulisy ich pracy, przyglądając się nie tylko technice, ale i czułej relacji, jaka łączy dwójkę artystów. To spotkanie silnych osobowości, gdzie nie zawsze łatwo o porozumienie. Choć towarzyszy im świadomość upływu czasu, ich spotkanie nie jest pożegnaniem – to hołd dla kina i pasji tworzenia.

Wojciech Staroń to operator filmowy i reżyser. Zdobywca Srebrnego Niedźwiedzia na 61. Berlinale za zdjęcia do filmu „El Premio” w reżyserii P. Markovitch. Jego reżyserski debiut „Syberyjska lekcja” (1998) został nagrodzony na festiwalach w Krakowie, na IDFA i Cinema du Reel. „Argentyńska lekcja” (2011) zdobyła nagrody m. in. na Cinema Eye Honor, Krakowskim Festiwalu Filmowym, DokLeipzig i Camerimage. Film „Bracia” (2015) zwyciężył w Semaine de la Critique w Locarno. Jako operator współpracował z Krzysztofem Krauze i Joanną Kos-Krauze przy “Placu Zbawiciela” (Złota Żaba Polski Konkurs Camerimage 2006), “Papuszy” (Manaki Brothers Bronze Camera 2013), z Lidią Dudą “Uwikłani”(Nagroda za zdjęcia Kraków), “Pisklaki” (Nagroda PSC 2023), z Diego Lermanem przy „Refugiado” (Quinzaine des Réalisateurs, Cannes 2014), M. Mubarakiem przy „Autobiography” (Venice Orizzonti 2022), z V. Kairisem przy „January” (zwycięzca Tribeca 2022) oraz z L. Achour przy „Red Path” (Locarno, Camerimage 2024).

Producentką filmu jest Małgorzata Staroń i Staron Film. Za scenariusz filmu odpowiadają Wojciech Staroń i Patrycjusz Kostyszyn. Wojciech Staroń jest też autorem zdjęć oraz współmontażystą wraz z Irkiem Grzybem. Muzykę do filmu napisał Viacheslav Trybukhivskyi.

Prezentacje filmu „To wszystko przez nią” w reżyserii Darii Kopeć będą miały miejsce w dniach 30 i 31 maja. Film wyprodukowany przez Studio Munka bierze udział w dwóch konkursach 65. KFF – konkursie polskim i konkursie filmów krótkometrażowych.

Maria samotnie wychowuje nastoletniego syna. Kostek jest burkliwy i wciąż wpatruje się w telefon, przesiaduje zamknięty w swoim pokoju albo spędza czas z kolegami w skateparku lub na plaży. Zupełnie ignoruje niezdarne próby nawiązania kontaktu ze strony matki. Wydaje się, że ta dwójka dawno już przegapiła szansę na to, by się porozumieć. Jednak pewnego dnia Maria odkrywa, jak dotrzeć do syna. Ale mistyfikacja i kłamstwo, których postanawia użyć, będą ją drogo kosztować. Film dla osób 18+.

Film powstał w Studiu Munka. Za scenariusz odpowiadają Daria Kopiec, Martyna Lechman, Andrei Ivanov, autorem zdjęć jest Piotr Chodura, autorką muzyki Natalia Czekała. W głównych rolach występują Beata Niedziela i Jakub Dyniewicz. Po zakończeniu festiwalu „To wszystko przez nią” będzie dostępne w przestrzeni VOD festiwalu w Krakowie.

Daria Kopiec to reżyserka filmowa i teatralna. Absolwentka Wydziału Reżyserii Akademii Teatralnej w Warszawie oraz Szkoły Filmowej w Łodzi na Wydziale Operatorskim, specjalizacja: Animacja i Filmowe Efekty Specjalne. Stażystka École Nationale Supérieure des Arts Visuels – La Cambre w Brukselii. Członek Stowarzyszenia Filmowców Polskich. Uczestniczka programu Berlinale Talents 2017. Zrealizowała międzynarodowo uznane filmy animowane „Kosmos” 2016 (Annecy, konkurs główny) oraz Własne śmieci 2019 (USA Austin, SXSW, wyróżnienie). Uznanie w środowisku teatralnym przyniósł jej spektakl Córki Leara doceniony przez publiczność w wielu krajach oraz teatr telewizji SPRAWA RITY G. 2018 (Grand Prix na festiwalu TEATROTEKA FEST). Na festiwalu w Krakowie Daria Kopeć pokaże też animację plastelinową “Basen albo śmierć złotej rybki”.

Więcej informacji o festiwalu na www.krakowfilmfestival.pl

Zamek Książąt Pomorskich w Szczecinie, Kino Zamek i Zachodniopomorski Fundusz Filmowy Pomerania Film zapraszają na pokazy filmów o szczecińskich wydarzeniach i postaciach z okazji 80. rocznicy przejęcia miasta przez polską administrację oraz z okazji 15 lat działalności ZFF Pomerania Film. Wybranym seansom towarzyszyć będą spotkania z autorkami prezentowanych filmów. Wydarzenie odbędzie się kinie Zamek w Szczecinie w dniach 22-24 kwietnia 2025

W programie przeglądu znajdą się:

KASKADA. MOJE ŻYCIE, MOJA HISTORIA (Polska 2022)

22 kwietnia (wtorek), godz. 19:00

REŻYSERIA: Małgorzata Gwiazda-Elmerych

Ile osób, tyle zdań, poglądów i wiedzy na temat kombinatu gastronomicznego Kaskada. Zawsze jednak tok myślenia na temat obiektu wędruje ku najbardziej dramatycznym wydarzeniom w historii powojennej Szczecina, czyli ku pożarowi lokalu w 1981 roku. Świadkowie wydarzenia, znawcy historii Szczecina opowiadają, o tym jak budowała się legenda obiektu i jak tworzyła się luksusowa, w pewnym sensie, przestrzeń miasta.

Po seansie zapraszamy na spotkanie z reżyserką Małgorzatą Gwiazdą-Elmerych.

BABSKA SPRAWA  (Polska 2024)

23 kwietnia (środa), godz. 19:00

REŻYSERIA: Helena Kwiatkowska

Film „Babska sprawa” jest opowieścią dwóch kobiet rzeźbiarek: Leonii Chmielnik i Anny Paszkiewicz, które w 1969 roku wygrały szczeciński konkurs (ogłoszony przez Wojewódzką Radę Narodową) na projekt i wykonanie pomnika Bogusława X i Anny Jagiellonki. Jedyne kobiety – rzeźbiarki w powojennym Szczecinie opowiadają o nieprzewidzianych okolicznościach (komisja nakazała wykonać młodym artystkom najpierw odlew gipsowy pomnika, a następnie model z gliny) co zajęło im ok. dwa lata. Artystki zostały postawione przed koniecznością udania się do kamieniołomów w Bolesławcu i samodzielnego wyselekcjonowania kamieni na pomnik. Wreszcie po dwóch latach od zamówienia mogły wykonać pomnik, co zajęło następne dwa lata.

Ponieważ pracowały na rusztowaniach, z młotami i dłutami w dłoniach, ubrane w kombinezony i kaski, przechodniom kojarzyły się wyłącznie z mężczyznami i tak do nich się zwracano. W tym czasie prowadziły normalne życie rodzinne: były matkami, żonami, funkcjonowały w życiu artystycznym Szczecina, odwiedzając pracownie kolegów i wystawy ich prac. W 1974 powstał pomnik, który wspaniale się wpisał w miejską architekturę oraz krajobraz kulturowy miasta. Film jest próbą zatrzymania w kadrze życia i realiów pracy artystów na przełomie lat 60. i 70., znaczenia mecenatu państwowego dla życia kulturalnego regionu i tzw. babskiej solidarności wobec nieprzyjaznego młodym artystkom świata mężczyzn.

Po seansie zapraszamy na spotkanie z reżyserką Heleną Kwiatkowską.

POLONEZ. POWRÓT LEGENDY  (Polska 2022)

24 kwietnia (czwartek), godz. 19:00

REŻYSERIA: Krzysztof Kubik

Kiedy młody i odważny Kapitan Krzysztof Baranowski opłynął Polonezem świat w 1973 roku nikt nie przypuszczał, że przez następnych kilkadziesiąt lat jacht popadnie w tarapaty, które z czasem przykryją jego splendor całunem zapomnienia dla kolejnych pokoleń. Jak się jednak okazuje Legenda Poloneza jest wciąż żywa i pobudza wyobraźnię wielu, nie tylko żeglarzy ale i zwykłych ludzi, którzy pamiętają dawną chwałę jachtu. Dzisiaj pojawia się nowa nadzieja, że ta piękna część naszego dziedzictwa narodowego ponownie wypłynie w rejs sławiąc polskie żeglarstwo oraz rozpalając serca młodych ludzi.

Bilety na http://bilety.zamek.szczecin.pl

W sekcji konkursowej Nos Chopina, odbywającej się podczas 22. Millennium Docs Against Gravity, znalazła się koprodukcji ZFF Pomerania Film zatytułowana „Szkoda, że nareszcie” w reżyserii Sebastiana Juszczyka.

Malarstwo, fotografia, muzyka, kino – we wszystkich tych dziedzinach działali artyści i artystki, którzy są bohaterkami_ami filmów walczących o Nos Chopina podczas 22 MDAG. Dziesięć wyjątkowych opowieści o takich postaciach, jak Genesis P-Orridge, Jacek „Budyń” Szymkiewicz, Martin Parr, Amanda Lear, Charlie Chaplin, Hayao Miyazaki czy Wilhelmina Barns-Graham, czeka na publiczność podczas Millennium Docs Against Gravity.

Zachodniopomorski Fundusz Filmowy Pomerania Film z dumą informuje, że w gronie tym znalazł się film Sebastiana Juszyczka zatytułowany „Szkoda, że nareszcie”. Film ten otrzymał wsparcie finansowe w XVI Konkursie organizowanym przez fundusz, przy wsparciu donatorów.

SZKODA, ŻE NARESZCIE („At Least. At Last.”), reż. Sebastian Juszczyk

Film przedstawia postać Jacka „Budynia” Szymkiewicza – nietuzinkowego, utalentowanego artysty i osobowości scenicznej, znanego z wyjątkowych, poetyckich tekstów i pasji do muzyki. Postać Budynia ukazana jest bez kategoryzacji, specjalnych ubarwień i ustalonej tezy. Był twórcą niebanalnym, trudnym do uchwycenia, czułym i empatycznym, ale także nieoczekiwanie szalonym i kontrowersyjnym. To opowieść o relacjach międzyludzkich, zdrowiu psychicznym i uzależnieniach, a wszystko dzieje się na tle społecznego przełomu lat 90. ubiegłego wieku.

22. Millennium Docs Against Gravity. Festiwal odbędzie się od 9 do 18 maja 2025 roku w kinach w siedmiu miastach (Warszawa, Wrocław, Gdynia, Poznań, Katowice, Łódź i Bydgoszcz). W dniach 16-18 maja odbędzie się Weekendowa odsłona wydarzenia w kilkudziesięciu miastach Polski (m.in. w Kinie Pionier 1907 w Szczecinie), a od 20 maja do 2 czerwca online na mdag.pl

W programie tego konkursu znalazły się także:

NAGŁE PRZEBŁYSKI GŁĘBI ISTNIENIA („A Sudden Glimpse to Deeper Things”), reż. Mark Cousins

Film z narracją Tildy Swinton, który zgłębia tajemnicę kreatywności, zabierając nas w podróż po świecie sztuki. Reżyser Mark Cousins, znany ze swoich monumentalnych filmów o historii kina, przygląda się życiu i twórczości szkockiej artystki Wilhelminy Barns-Graham. Unikalne podejście malarki do kolorów odkrywa przed nami nowe sposoby postrzegania malarstwa abstrakcyjnego. Mizoginistyczny klimat epoki, w której żyła Willie (jak potocznie ją nazywano), spowodował, że nie została zapamiętana jako geniuszka, którą była.

Nowemu filmowi Marka Cousinsa towarzyszy retrospektywa jego twórczości – Historie patrzenia, której kuratorem jest dyrektor artystyczny festiwalu Karol Piekarczyk. Cousins przyjedzie do Warszawy, spotka się z publicznością festiwalu oraz odbędzie się jego unikalny masterclass.

PAMIĘĆ FOTOGRAFICZNA („A Photographic Memory”), reż. Rachel Elizabeth Seed

Reżyserka i fotografka Rachel Elizabeth Seed 30 lat po śmierci matki postanawia poszukać informacji na jej temat. Podróżująca po świecie dziennikarka, Sheila Turner-Seed, zmarła na tętniaka mózgu, gdy córka miała 18 miesięcy. Reżyserka odkrywa, że matka nagrała w latach 70. ubiegłego wieku ponad 50 godzin wywiadów z największymi fotografami ostatniego stulecia, w tym Henrim Cartier-Bressonem, Lisette Model, Gordonem Parksem, W. Eugene Smithem, Romanem Vishniacem, Cornellem Capy i Bruce’m Davidsonem. Film jest refleksją na temat pamięci, przywracania dziedzictwa oraz stawiania czoła stracie.

S/HE IS STILL HER/E: HISTORIA GENESIS P-ORRIDGE („S/He Is Still Her/e: The Official Genesis P-Orridge Documentary”), reż. David Charles Rodrigues

Współzałożycielka grup Throbbing Gristle i Psychic TV, awangardowa artystka, duchowa odkrywczyni, okultystka i transgresyjna rewolucjonistka w kwestiach płci, która określała siebie jako osobę pandrogeniczną. Aż do teraz nie znaliśmy prawdziwego życia Genesis P-Orridge. Film dokumentuje okres, gdy zmagała się z białaczką, a przy okazji ujawniła, jak wiele poświęceń i korzyści płynęło z jej nadzwyczajnego życia. W filmie występują William Burroughs, Brion Gyson, Timothy Leary, nepalscy mnisi, afrykańscy szamani i… królowa Elżbieta II.

CZY MASZYNY ŚNIĄ O ŚMIERCI? („About a Hero”), reż. Piotr Winiewicz

„Nawet za 4500 lat sztuczna inteligencja nie zrobi lepszego filmu ode mnie” – zapowiedział kiedyś Werner Herzog. Piotr Winiewicz zatrudnia do napisania scenariusza Kaspara, czyli model AI, żeby przekonać się, czy to prawda. Na podstawie filmów Herzoga sztuczna inteligencja tworzy hybrydowy film, składający się z fabularnej narracji, niepozbawionej autorefleksji, która łączy się z narracją dokumentalną – rozmowami z artystami, filozofami i naukowcami o pojęciu oryginalności, autentyczności, nieśmiertelności oraz duszy w dobie AI.

NAZYWAM SIĘ MARTIN PARR („I Am Martin Parr”), reż. Lee Shulman

Zdjęcia jednego z najbardziej rozpoznawalnych i kontrowersyjnych brytyjskich fotografów, Martina Parra, działają otrzeźwiająco na umysł, zmuszając do konfrontacji z naszymi wadami i problemami. I choć potrafią rozbawić, to często pozostawiają nas w poczuciu lekkiego zakłopotania, a nawet dyskomfortu. Wymagają przyjrzenia się wnikliwiej jego zupełnie bezkompromisowemu portretowi społeczeństwa konsumpcyjnego. Film jest próbą podsumowania 50-letniej kariery Parra, a także hołdem dla jego twórczości.

DOM, W KTÓRYM NARODZIŁ SIĘ HOUSE („Move Ya Body: The Birth of House”), reż. Elegance Bratton

Wszystko zaczęło się w klubie Warehouse w Chicago. Reżyser używa archiwaliów i współczesnych wywiadów z tymi, którzy byli świadkami narodzin najbardziej tanecznego i radosnego gatunku muzyki rozrywkowej –  house’u. Cofamy się do lat 70. XX wieku, kiedy to wydarzenie wymierzone przeciw muzyce disco, Disco Demolition Night – rasistowskie i homofobiczne – dało impuls do narodzin nowej muzyki, która jest częścią dziedzictwa czarnej Ameryki. Zbiorowym bohaterem filmu jest też miasto Chicago i jego undergroundowa scena lat 80. XX wieku.

ENIGMA, reż. Zackary Drucker

April Ashey i Amanda Lear przeszły rzekomo tranzycję w tym samym czasie – w latach 50. XX wieku. O ile jednak Amanda znalazła szczęście wśród dyskotekowych fleszy, to April stanęła twarzą w twarz z fleszami transfobicznej prasy. Film opowiada o ich losach, przywołując nieznane dotąd fakty. Amanda przez dziesięciolecia świadomie zaprzeczała swojej tożsamości i skutecznie zaciemniała prawdę o sobie. Ich rozbieżne drogi ujawniają różne, ale splecione ze sobą, dziedzictwo wzajemnego transpłciowego siostrzeństwa, różne sposoby przetrwania i wyzwolenia z ograniczeń.

CHARLIE CHAPLIN: DUCH WŁÓCZĘGI („Charlie Chaplin: The Spirit of the Tramp”), reż. Carmen Chaplin

Debiut dokumentalny Carmen Chaplin jest filmową biografią jej legendarnego dziadka i jednocześnie próbą zbadania jego romskiego dziedzictwa. Reżyserka twierdzi, że Charlie Chaplin w rzeczywistości nie urodził się w Londynie, a w romskiej społeczności Black Patch w Birmingham. To właśnie własne korzenie miały zainspirować Charliego do wykreowania postaci Włóczęgi – samotnego dżentelmena w za dużych butach i spodniach z laską oraz melonikiem, który marzy o przygodach i wielkiej miłości.

MIYAZAKI. DUCH NATURY („Miyazaki, Spirit of Nature”),
reż. Léo Favier

Hayao Miyazaki to dziś bez wątpienia najbardziej rozpoznawalny i wpływowy – obok Walta Disneya – twórca animacji, znany z takich filmów jak: „Mój sąsiad Totoro”, „Księżniczka Manonoke czy Spirited Away: w krainie bogów”. W jego bogatym dorobku znajduje się 11 filmów fabularnych, 10 krótkometrażowych i kilka mang. Wywiady z antropologiem Philippem Descolą oraz filozofem Timothy Mortonem, a także z synem Gorō Miyazakim oraz wieloletnim producentem i przyjacielem Toshio Suzukim przybliżają tajemniczy charakter kultowego artysty.

JAK POWSTAWAŁO ARCYDZIEŁO, CZYLI FILM O „SHOAH” CLAUDE’A LANZMANNA

W temacie wybitnych dzieł i artystek_ów nie sposób zapomnieć o filmie poza konkursem, który odsłania kulisy powstawania jednego z arcydzieł kina dokumentalnego. W tym roku w programie znalazł się film NIE MIAŁEM NIC POZA PUSTKĄ. SHOAH LANZMANNA (All I Had Was Nothingness, reż. Guillaume Ribot), który trafił do sekcji Bohaterowie_ki są wśród nas.

Claude Lanzmann przez 12 lat kręcił „Shoah” (1985) – obraz, który na zawsze zmienił reprezentację Holokaustu w kinie, nie wykorzystując przy tym ani jednego ujęcia czy zdjęcia archiwalnego. Przed „Shoah” nie było filmów o Zagładzie. 40 lat później Guillaume Ribot zagłębił się w 220 godzinach nakręconych przez Lanzmanna materiałów, które nie weszły do finalnej wersji filmu. Reżyser pracował na oślep. Wiedział, że chce rozmawiać z ofiarami, świadkami i oprawcami, ale koncepcja jego filmu często się zmieniała. Nie był łatwym człowiekiem. Poznajemy go jako reportera, który goni za umykająca prawdą, zmęczonego podróżami i problemami z finansowaniem projektu. Początkowo uważał, że Polska nie jest ciekawym miejscem, bo „nic tam już nie ma”, ale gdy zdecydował się tu przyjechać natychmiast zrozumiał, z czym będzie musiał się zmierzyć. Ribot używa tylko słów Lanzmanna zaczerpniętych z jego pamiętnika oraz fragmentów nigdy wcześniej niepublikowanych  wywiadów, które  przeprowadził, pracując nad jednym z arcydzieł sztuki filmowej.  W 2023 roku „Shoah” został wpisany na listę Światowego Dziedzictwa UNESCO.

Wszystkie filmy polska publiczność będzie miała okazję  zobaczyć po raz pierwszy w trakcie [informacja prasowa]

18 marca 2025 roku Zachodniopomorski Fundusz Filmowy Pomerania Film ogłosił rozpoczęcie XVII Konkursu na wsparcie produkcji filmowej. Donatorami konkursu są Województwo Zachodniopomorskie, Miasto Szczecin i Miasto Koszalin, a do rozdysponowania jest w tym roku 650 tysięcy złotych*.

Do konkursu zgłaszane mogą być projekty filmów fabularnych, dokumentalnych, animowanych, etiud, seriali oraz innego rodzaju produkcji filmowej. Regulamin konkursu, formularz aplikacyjny oraz wszystkie niezbędne dokumenty znaleźć można na nowej stronie internetowej ZFF Pomerania Film pod adresem www.pomeraniafilm.pl. W składzie Rady Programowej XVII Konkursu znaleźli się Joanna Pieciukiewicz, Marek Osajda i Paweł Strojek.

Wnioski aplikacyjne należy składać do 23 kwietnia 2025 roku. W puli konkursu znajduje się w tym roku 650 tysięcy złotych. Wniosek wraz z załącznikami w formie elektronicznej powinien zostać przesłany na adres zff@zamek.szczecin.pl. Wyniki XVII Konkursu ogłoszone zostaną do 26 czerwca 2025 r.

Zachodniopomorski Fundusz Filmowy Pomerania Film utworzono w 2009 roku dzięki współpracy Województwa Zachodniopomorskiego, Miasta Szczecin i Miasta Koszalin. Celem funduszu jest wspieranie produkcji filmowych związanych z województwem zachodniopomorskim, które mogą przyczynić się do kulturalnej, turystycznej i gospodarczej promocji regionu, ze szczególnym uwzględnieniem Miast Szczecin i Koszalin. 

Do 2024 roku Zachodniopomorski Fundusz Filmowy Pomerania Film dofinansował blisko 150 produkcji na kwotę ponad 7 milionów złotych. Wiele z nich odniosło sukcesy w kraju i poza jego granicami.

W ostatnich edycjach konkursu ZFF Pomerania Film wsparł tak głośne produkcje, jak m.in. „Portret Suzanne” i „Joko” w reżyserii Izabeli Plucińskiej, „Wszystko dla mojej matki” Małgorzaty Imielskiej, „Lekcja miłości” Małgorzaty Goliszewskiej i Katarzyny Matei, „We Have One Heart” Katarzyny Warzechy, „Fucking Bornholm” Anny Kazejak, „Wiarołom” Piotra Złotorowicza, „Wielka podróż Bogusława X” Kasi Zimnoch i Pawła Kleszczewskiego, „Apolonia, Apolonia” w reżyserii Lei Glob. Dzięki działalności Funduszu powstało wiele interesujących filmów o sprawach regionu, w tym ostatnio m.in. „Babska sprawa”, „Mechaniczne ZOO”, „Ińskie lata”, „Kaskada. Moje życie, moja historia”, „Polonez. Powrót legendy”. Wśród projektów, które czekają na swoje premiery są m.in.: „Rzeźnik z Niebuszewa – historia prawdziwa” Pawła Lewandowskiego, „Requiem dla stoczni”, którego autorem jest Piotr Biniek, „Poniedziałek” Adama Zielińskiego oraz „Bielik – władca nieba” Krystiana Matyska.

Szczegółowe informacje na temat XVII Konkursu i całego Zachodniopomorskiego Funduszu Filmowego Pomerania Film znaleźć można na  www.pomeraniafilm.pl oraz na stronie funduszu na Facebooku.

HARMONOGRAM XVII KONKURSU ZFF POMERANIA FILM 2025 r:

Ogłoszenie rozpoczęcia XVII Konkursu: 18 marca 2025 r.

Nabór wniosków: 18 marca – 23 kwietnia 2025 r.

Ocena formalno-rachunkowa nadesłanych wniosków: 24 kwietnia – 23 maja 2025 r.

Ocena merytoryczna przez Radę Programową ZFF: 28 maja – 24 czerwca 2025 r.

Ogłoszenie wyników XVII Konkursu: do 26 czerwca 2025 r.

Kontakt do organizatorów XVII Konkursu ZFF Pomerania Film:

ZACHODNIOPOMORSKI FUNDUSZ FILMOWY POMERANIA FILM

Zamek Książąt Pomorskich w Szczecinie

ul. Korsarzy 34

70-540 Szczecin

+48 91 434 83 52 | +41 91 434 83 34

zff@zamek.szczecin.pl

* Miasto Koszalin zwiększyło dotacji celowej na Konkurs ZFF Pomerania Film z 50 000 złotych do 100 000 złotych. Tym samym środki ogólne w Konkursie wynoszą 650 000 złotych (Aktualizacja 9.06.2025)

Film „Joko” znalazł się w gronie Oscarowych kwalifikacji i pojawił się na tzw. „long liście” krótkometrażowych animacji. Łącznie nominację uzyskało 5 polskich produkcji i koprodukcji: „Takie cuda się zdarzają” Barbary Rupik, „Joko” Izabeli Plucińskiej, „W lesie są ludzie” Szymona Ruczyńskiego „Kapral Wojtek” oraz „Zima” Tomasza Popakula.

Oficjalna skrócona „short lista” zostanie ogłoszona 17 grudnia. Znajdzie się na niej 15 krótkometrażowych animacji. Szczegóły na Animation Magazine: www.animationmagazine.net/2024/10/the-very-long-list-of-the-2024-animated-short-oscar-contenders

Film „Joko” jest obecnie zapraszany na pokazy konkursowe na całym świecie (m.in. Francja, Brazylia, Portugalia, Słowenia, Kolumbia, Włochy, Estonia, Norwegia, Polska). Po sukcesach we Francji, Polsce, Włoszech i Brazylii, animacja zdobyła Grand Prix konkursu polskiego na 31. Międzynarodowym Festiwalu Filmów Krótkometrażowych „Etiuda & Anima” w Krakowie oraz honorowe wyróżnienie w konkursie międzynarodowym.

Uzasadnienie Jury do Grand Prix: Za odkrywanie dalszego rozwoju unikalnego i specyficznego stylu reżyserki. To słona, socjologiczna przypowieść z satyrycznym akcentem. Matki, kochankowie, panowie i służący wszyscy spotykają się na końcu, tworząc jedną zabawną opowieść.”

Uzasadnienie wyróżnienia: “Niezwykła animacja plastelinowa, ukazująca absurdy i groteskowość rzeczywistości, w której żyjemy”.

„JOKO” to adaptacja dramatu Rolanda Topora. Groteskowy świat Topora po raz kolejny zostaje ożywiony za pomocą plasteliny.

W drugą rocznicę zatrudnienia Joko i jego współpracownicy zostają zaskoczeni spotkaniem z nieokreślonymi zagranicznymi delegatami, którzy nakazują mu… nieść siebie na plecach. Początkowo Joko buntuje się przeciwko tej upokarzającej praktyce, ustępuje jednak pod presją otoczenia i chęci wzbogacenia się. Delegaci zaczynają coraz bardziej dominować nad chłopcem. Na plecach Joko pojawiają się czerwone pęcherze, a jeden z noszących nie może oderwać się od jego pleców. Każdy kolejny delegat, który dotyka Joko, przykleja się do niego.

Producentami i koproducentami filmu są: Animoon Sp z o.o. (Polska), Fundacja Las Sztuki (Polska), MAUR Film (Czechy), Clay Traces (Niemcy)

W Polsce film współfinansowany jest  przez Polski Instytut Sztuki Filmowej oraz  Zachodniopomorski Fundusz Filmowy POMERANIA FILM.

Partnerem strategicznym projektu jest Akademia Sztuki w Szczecinie. W produkcję zaangażowane są wykładowczynie i wykładowcy Akademii Sztuki w Szczecinie: Izabela Plucińska, Dominika Wyrobek, Paulina Ratajczak, Rafał Pietrowicz, Anna Molska oraz absolwentka AS Karolina Gołębiowska i studentka Marta Kubiak.

NAGRODY I WYRÓZNIENIA:

-Premiera: 64. Krakowski Festiwal Filmowy, maj 2024 r.

-Annecy International Animation Film Festival 2024, Francja – Nagroda za najlepszą oryginalną muzykę za film krótkometrażowy

-17. Międzynarodowy Festiwal Filmów Animowanych ANIMATOR, Polska, Najlepsza animacja (Grand Prix, The Golden Pegasus)

-22. Imaginaria – Międzynarodowy Festiwal Autorskich Filmów Animowanych, Włochy, Nagroda Publiczności

-14. Międzynarodowy Festiwal Animacji ANIMAGE 2024, Brazylia – Nagroda za najlepszą technikę animacji

-31. Międzynarodowy Festiwal Filmowy Etiuda&Anima, Złoty Żmij -Grand Prix konkursu polskiego ANIMA.PL

-31. Międzynarodowy Festiwal Filmowy Etiuda&Anima  Wyróżnienie Honorowe w konkursie międzynarodowym ANIMA

-16. Solanin Film Festiwal-Nagroda w kategorii: Kino animowane

SZCZEGÓŁY DOT. FILMU „JOKO”:

Reżyseria: Izabela Plucińska

Scenariusz: Izabela Plucińska, Justyna Celeda

Storyboard: Marta Magnuska

Animacja: Izabela Plucińska, Martin Pertlicek, Karolina Gołębiowska

Lalki: Małgorzata Borowiec, Katarzyna Mierzejewska, Karolina Gołębiowska,

Lalki, rekwizyty (support): Anna Molska, Marta Kubiak

Obsada: Maciej Litkowski, Beata Zygarlicka, Anna Januszewska, Konrad Pawicki, Arkadiusz Buszko, Paweł Niczewski, Adam Kuzycz-Berezowski, Maria Dąbrowska

Compositing: Tomasz Siwiński

Tła 3d: Rafał Pietrowicz, Yann Jouette

Tła 2d: Marta Magnuska, Dominika Wyrobek

Muzyka: Aliaksandr Yasinski

Dźwięk: Michał Fojcik

Montaż: Nikodem Chabior

Making of: Tomasz Tomaszewski

www: jokoshort.com

Trailer: https://www.youtube.com/watch?v=uPFNGqPnH9s

Promocja: KFF Sales & Promotion

W dniach 17-21 października odbędzie się XIX Szczecin Film Festival. W trakcie wydarzenie zobaczyć będzie można produkcje wsparte przez Zachodniopomorski Fundusz Filmowy Pomerania Film.

Współpraca Stowarzyszenie OFFicyna, organizatora Szczecin Film Festival’24, z Zachodniopomorskim Funduszem Filmowym Pomerania Film umożliwia publiczności spotkanie z twórczością utalentowanych filmowców z naszego województwa. Prezentowane filmy są kooprodukowane przez ZFF Pomerania Film.

Obchodzący w tym roku 15-lecie swojego istnienia ZFF Pomerania Film od lat wspiera szczeciński festiwal i podczas tegorocznej edycji jedno z wydarzeń poświęconych będzie tej współpracy. W cyklu ZFF “Pomerania Film” na SeFF zostanie zaprezentowany film „Moje prywatne Morze” w reżyserii Małgorzaty Gwiazdy-Elmerych.

Film ten opowiada historię nieistniejącej już pierwszej w Szczecinie prywatnej telewizji. Mirosław Tomaszewski nie pracował w PTV Morze od samego początku ale był świadkiem jej zamknięcia. Chciał, by pamięć o tamtych czasach nie przepadła i namówił przyjaciół do opowiedzenia tamtych wydarzeń. 29 sierpnia 1994 roku, po interwencji policji i Państwowej Agencji Radiokomunikacyjnej PTV Morze zaprzestała nadawania. W pierwszym procesie koncesyjnym telewizja nie otrzymała zezwolenia na emisję. Brak koncesji skutkował zamknięciem nadawcy. PTV Morze była pierwszą prywatną telewizją w Szczecinie, a drugą prywatną w Polsce. Działała niespełna trzy lata, ale pokazała, jak wartościowym produktem medialnym jest lokalna, „nasza” telewizja, towarzysząca mieszkańcom i rozwiązująca ich, na pozór, banalne problemy. Fala zmian przełomu lat 80. i 90. minionego wieku niosła za sobą nie tylko przemiany ustrojowe, polityczne, gospodarcze, ale także społeczne. Przestrzeń medialna otworzyła się na wszelkie nowości. Nowe tytuły prasowe, nowe stacje radiowe i nowe stacje telewizyjne. Po roku 1989 wystarczył jeden dokument, zezwolenie urzędowe, by wykorzystać zwalniane przez wojsko kanały do nadawania sygnałów radiowych i telewizyjnych. Ten czas przemian wykorzystało kilku inżynierów i biznesmenów i 31 października 1991 o godzinie 16:30 wystartowała pierwsza prywatna stacja telewizyjna w Szczecinie.

Seans filmu na Szczecin Film Festival odbędzie się 20 października o godzinie 17:30 w siedzibie Radia Szczecin.

ZFF Pomerania Film ma też reprezentanta w konkursie Zachodniopomorskie Shorty, który jest forum prezentacji niezależnego krótkiego metrażu (do 30 min.) twórców z regionu Pomorza Zachodniego: dokumentów, fabuł, esejów filmowych, filmowo-muzycznych, animacji czy video impresji. Pokazom towarzyszyć będą spotkania twórców z publicznością festiwalową. Filmy oceni niezależne dwuosobowe jury i publiczność. Nagrody ufundowane zostały przez Marszałka województwa Zachodniopomorskiego i Prezydenta Szczecina.

W konkursie Zachodniopomorskie Shorty wystartuje koprodukcja ZFF Pomerania Film zatytułowana „Mosty” w reżyserii Michała Marksa.

Monikę i Arka połączyło dzikie pożądanie, tajemniczy klub i słabość do bólu. Po długiej przerwie para spotyka się na nowo. Ona chce zakończenia znajomości, ale Arek ma inne plany. Zabiera Monikę na spacer po Puszczy Bukowej. Tam spotykają tajemniczą mglistą istotę… akurat, gdy mają sobie wyjaśnić wszystkie zaszłości. Film opowiada o tym, że dawni partnerzy w pewnym sensie na zawsze w nas tkwią. Miłość jest nie do zamknięcia. Gdy się jej wyrzekniemy, przyjmie inną formę. Wtedy jest nie do pokonania.

Seans filmu odbędzie się 20 października o godzinie 15:00 w Kinie Pionier 1907.

Więcej informacji na http://szczecinfilmfestival.com/ i www.pionier1907.pl