Reżyser: Monika Mazanek-Wilczyńska, Agnieszka Kuchcińska-Kurcz
W dniu 15 grudnia 2021 r. obchodzić będziemy 40 rocznicę pacyfikacji stoczni szczecińskiej podczas trwania stanu wojennego, kiedy to oddziały wojska i ZOMO weszły na teren stoczni, gdzie strajkowało około 9 tys. stoczniowców. Czołgi wjeżdżając do stoczni, zdemolowały bramę, budząc przerażenie stoczniowców. Jednak w przeciwieństwie do tego, co się stało w kopalni „Wujek”, w Szczecinie nie doszło do rozlewu krwi. Chcemy opowiedzieć jak przebiegał strajk i sama akcja pacyfikacji stoczniowców. Na temat tego wydarzenia nikt nigdy nie zrealizował żadnego filmu – nawet w TVP 3 Szczecin. Warto poruszyć tę historię ponieważ w Polsce i samym regionie jest ona mało znana. Stoczniowcy nie chcieli, by powtórzyły się wydarzenia z Grudnia 70′, dlatego zachowując zimną krew, poddali się. W filmie chcemy wykorzystać materiały archiwalne „Czołówka”, fotografie PAP , TVP 3 Szczecin , inscenizacji rekonstrukcji pacyfikacji stoczni z 2010r. i fragmenty zapisów dźwiękowych z samej pacyfikacji , które posiada IPN, a który nigdy nie były upublicznione.
Bohaterowie, którzy opowiedzą historię to działacze związku zawodowego „Solidarność”, byli pracownicy stoczni, byli wojskowi i byli milicjanci. Pokażemy dwie strony konfliktu, który istniał 40 lat temu. Rozmówcy częściowo będą grani typowo do kamery jak i pokażą nam miejsca, w których działa się cała akcja. Pod setki będzie podłożony podkład muzyczny dopasowany do kontekstu opowieści, przeplatany z efektami przemówień przez megafony.
W warstwie montażowej chcemy ożywić miejsca sprzed 40 lat, które są już opuszczone. W pustych salach i przestrzeniach stoczniowych pojawią się wycięte z fotografii postacie, ich atrybuty oraz dźwięk archiwalny z przemówień czy samej akcji strajkowej. Postaramy się również wejść wewnątrz zdjęć rozbijając je na plany i nadając im przestrzeń. W samej narracji poprzez montaż równoległy będziemy prowadzić wątki postaci opowiadających o swoich wspomnieniach ale też eksplorujących miejsca opowieści i jakby przyglądających się tym wydarzeniom w wyobraźni.
