Reżyser: Klara Kopcińska
Produkcja: Akademia Artystyczna Turowskich
Film poświęcony jest Władysławowi Turowskiemu – kompozytorowi i pedagogowi, wyjątkowemu animatorowi kultury na Ziemiach Odzyskanych. Autor hymnu “Pieśń o Ziemi Koszalińskiej”, który w południe rozbrzmiewa z ratuszowej wieży w Koszalinie, patron miejskiej ulicy i parku, został z honorami pochowany w Alei Zasłużonych. Niesłusznie dziś niemal zapomniany twórca był postacią niezmiernie barwną, jedną z największych osobowości artystycznych powojennego Pomorza. Słynął jako artystyczna dusza ukochanego przez siebie regionu, o którym napisał szereg wartych przypomnienia pieśni i piosenek; jako ten, który tchnął kulturalną iskrę w niełatwą rzeczywistość na Ziemiach Odzyskanych. Nasz dokumentalny obraz ma mieć posmak filmu drogi, w którą wyruszają dorastające prawnuki kompozytora: grające na ukulele bliźniaczki i młody raper.
Reżyserka o filmie:
To, co mnie uderzyło dopiero w pewnym momencie, kiedy już montowałam film “Życie już takie jest”, to że historia Władysława Turowskiego jest właściwie historią Polski XX w. w pigułce, a przynajmniej pewnej części Polski. Urodził się w Kępnie pod zaborem pruskim, jako uczeń przeżył odzyskanie niepodległości, potem był Wielki Kryzys, przeprowadzka za pracą do Gdyni, wojna, sześć lat niewoli w obozie niemieckim, droga do domu przez Europę, w końcu znalazł się na tzw. ziemiach odzyskanych. Te różne historyczne zwroty akcji miały ogromny wpływ na jego życie.
Na pewno warto też wiedzieć, że w Koszalinie wychował całe pokolenia umuzykalnionych ludzi, założył rozliczne chóry, stworzył ponad 50 widowisk muzycznych, drugie tyle pieśni chóralnych i setki piosenek, a latem przenosił się wraz z żoną do Mielna, gdzie dostarczali rozrywki tysiącom wczasowiczów.
